Bid om de vrede van Jeruzalem van Jacques Hanappier

"De Franse koopmanszoon”. Zo werd ds. J. Hanappier bekend, naar de titel van een jeugdboek. Een róómse koopmanszoon, dat was hij vooral. Niemand kon bevroeden dat hij nog eens een protestantse synode zou openen. De preek waarmee hij dat deed, is nu opnieuw uitgegeven.

Toen ds. Hanappier in 1746 in Rotterdam zijn ”leerrede over Jeruzalems gebouw, godsdienst, gericht en vrede uit Psalm 122:3-6 ter opening van de brede kerkvergadering van de Christelijke synode van Zuid-Holland” uitsprak, was het al 48 jaar geleden dat zijn vader hem naar Nederland zond om de taal en het handels­leven te leren kennen.

Daar kreeg hij spijt van toen zijn zoon in Bodegraven in aanraking kwam met het protestantisme. Het lezen van Bunyans Christenreis maakte grote indruk op de jongen. Jacques werd protestant. Tevergeefs probeerde zijn familie hem te ontvoeren. Hoewel de breuk met zijn familie hem veel leed deed, kon Jacques niet anders dan de keuze volgen die in zijn hart gelegd was. Als predikant diende hij later de gemeenten van Kapelle en ’s-Gravendeel.

Aan de drie preken die nu in hedendaagse spelling zijn overgezet, is een levensschets toegevoegd. De synodepreek bevat een gebed om vrede. „Och! Of er geen betreurenswaardige en zeer gevaarlijke verschillen en verdeeldheden waren ten aanzien van de rechtgeaarde bediening en leiding des Geestes, het innige en bevindelijke Christendom, de ware en tedere godsvrucht en de kracht der godzaligheid, onder ons gestuit. Die geen vreemdelingen zijn in ons Nederlands Jeruzalem, weten wat daarvan (waar) is.”