De jongen die tien concentratiekampen overleefde van Alan Gratz

Ik keek door de kieren van de kruipruimte. Goeth kwam dichterbij; glimmende laarzen en een onberispelijk zwart uniform. Een van zijn honden spitste zijn oren en keek mijn kant op. Ik kroop achteruit, bij de muur vandaan. ‘We zitten in de val. We moeten hier uit. We moeten weg.’ Ik stikte bijna van angst.
‘Maar waar naartoe?’ fluisterde Thomas. ‘Als we naar boven kruipen, vinden ze ons hier in de barak.’ ‘Dat kan me niet schelen, als ze ons hier maar niet vinden.’ ‘Hij vermoordt ons. Goeth vermoordt ons!’ zei Thomas. ‘Of hij vermoordt ons of hij vermoordt ons niet,’ zei ik. ‘Maar als hij ons hier vindt, vermoordt hij ons zeker!’
Ik drukte me op en kroop naar boven. Ik hapte naar lucht, ademde diep in. Als ik echt wilde overleven, moest ik snel zijn. Mijn hart klopte in mijn keel, maar ik leefde en door het kloppen van mijn hart wist ik dat ik wilde blijven leven.

De joodse Yanek is tien jaar als de Duitsers in 1939 Polen binnenvallen. Langzaam maar zeker verandert zijn vertrouwde leven in een verschrikkelijke nachtmerrie. Alles wat hij bezit en liefheeft, wordt van hem afgepakt en uiteindelijk wordt Yanek zelf in een concentratiekamp geplaatst. Terwijl de Tweede Wereldoorlog om hem heen woedt, spreekt Yanek met zichzelf af dat hij niet zal opgeven, wat er ook gebeurt.
Hij wordt uitgehongerd, gemarteld en uitgebuit door de afschuwelijke Amon Goeth en het nazi-monster Josef Mengele. Hij wordt van concentratiekamp naar concentratiekamp gestuurd, legt op blote voeten honderden kilometers af door de sneeuw en werkt zo hard dat hij er letterlijk bij neervalt. Hij kijkt de dood keer op keer in de ogen. Maar ondanks dat blijft de sterke Yanek zich focussen op één doel: overleven.
Lukt het Yanek om de hoop niet te verliezen – en vooral, om niet te vergeten wie hij is?